Of je nou nog een kamer zoekt of al enige tijd een dak boven je hoofd hebt: het zal je niet zijn ontgaan dat de kamernood in Nijmegen ontzettend hoog is. De meeste studenten doen er maanden over om een eigen plekje te bemachtigen. Verhuurders zijn zich uiteraard bewust van de grote vraag naar kamers en de wanhoop van kamerzoekers. Met dit in hun achterhoofd kunnen verhuurders daar een slaatje uit slaan door een hoge huurprijs te vragen.
Hoera, een kamer! Maar dan die huurprijs…
Je hebt maanden gezocht en de hospiteeravonden zijn niet meer op twee handen te tellen. Ondanks dat de kamer duurder is dan je had gewild, ben je ontzettend opgelucht als je een telefoontje krijgt dat je bent uitgekozen. De kamers liggen nou eenmaal niet voor het oprapen. Als je vervolgens het huurcontract onder je neus geschoven krijgt, valt het je op dat het om een all-in huurprijs gaat. Bij een all-in prijs betaal je één bedrag aan de verhuurder. Het is dus onduidelijk hoeveel geld je betaalt voor het gebruik van de woonruimte (de kale huurprijs) en hoeveel erbij komt voor andere kosten zoals gas, water en licht.
Een all-in huurprijs: leuk voor de verhuurder, pech voor jou?
Aan de all-in huurprijs zitten voor jou als huurder twee grote nadelen. Het eerste nadeel is dat de verhuurder jaarlijks de huur mag verhogen, maar dat je onmogelijk kan berekenen of de huurverhoging onder het maximumpercentage blijft. In mei vrezen de meeste studenten voor een brief op de deurmat van hun verhuurder. In deze maand worden namelijk de meeste huurverhogingen doorgevoerd. In principe is een jaarlijkse huurverhoging toegestaan, maar de verhuurder mag de huurprijs niet lukraak verdubbelen. De overheid stelt namelijk een percentage vast waarmee de huur maximaal mag worden verhoogd. De huurverhoging wordt bepaald op basis van de kale huurprijs. Aangezien de kale huurprijs bij een all-in huurprijs niet bekend is, kan je niet nagaan of de huurverhoging is toegestaan.
Naast de kale huur betaal je servicekosten en kosten voor nutsvoorzieningen. Servicekosten zijn de kosten die je naast de kale huur betaalt, zoals kosten voor een schoonmaker. Gas, water en elektriciteit zijn kosten voor nutsvoorzieningen. Het tweede nadeel heeft betrekking op deze bijkomende kosten. Bij een all-in huurprijs weet je niet hoeveel je maandelijks betaalt voor de servicekosten en nutsvoorzieningen. Het is dan ook uitgesloten dat je kan controleren of de verhuurder te veel geld vraagt voor deze kosten. De meeste studenten betalen maandelijks een voorschot voor deze kosten. Aan het einde van het jaar controleert de verhuurder of de huurders het afgelopen jaar te veel of te weinig hebben betaald. Stel je een studentenhuis voor waarin de studenten door de coronacrisis veel thuis hebben gewerkt. De verwarming stond de hele tijd aan. Vaak zal dan blijken dat de rekening hoger uitvalt en de huurders te weinig hebben betaald. Ze moeten dan alsnog bij betalen. Stel je daarentegen een studentenhuis voor waar studenten wonen die tijdens de coronacrisis allemaal terug naar hun ouderlijk huis zijn gegaan. Maandenlang zijn de douches niet gebruikt, bleef het gasfornuis leeg en stond de verwarming uit. Naar verwachting hebben deze studenten te veel betaald. De verhuurder moet dit dan terugbetalen. De verhuurder is verplicht jaarlijks een overzicht te verstrekken van de kosten die hij heeft gemaakt. Op deze manier kunnen studenten controleren of de verhuurder te veel geld van ze vraagt. Dit is echter onmogelijk, als je niet weet hoeveel je jaarlijks betaalt voor de servicekosten en nutsvoorzieningen.
Splitsen die handel!
Als jouw verhuurder een all-in huurprijs vraagt, kun jij je gelukkig redelijk makkelijk uit deze benarde positie manoeuvreren. Je kunt namelijk aan jouw verhuurder vragen om de huur te splitsen in een kale huurprijs, een bedrag voor de nutsvoorzieningen en een bedrag voor de servicekosten. Een dergelijk voorstel moet de volgende punten bevatten: de geldende all-in huurprijs, de voorgestelde kale huurprijs, de voorgestelde voorschotten voor kosten van nutsvoorzieningen en servicekosten en de voorgestelde dag waarop deze prijzen ingaan. Als jouw verhuurder instemt met het voorstel is de kous daarmee af. Je staat echter nog niet met lege handen als de verhuurder niet instemt met het voorstel. Je kan namelijk naar de Huurcommissie stappen. Dat is een laagdrempelige instantie die conflicten tussen huurders en verhuurders over de huurprijs oplost. Dit kost slechts € 25,00 en dit bedrag krijg je terug als je gelijk krijgt!
De Huurcommissie kan je eenvoudig inschakelen door een formulier op te sturen. Vervolgens kijkt de commissie of jouw voorstel redelijk was. Daarbij hanteren ze de volgende normen:
– De kale huurprijs die wordt voorgesteld, moet minimaal 55% van de all-in prijs zijn;
– Het voorschot voor de servicekosten en nutsvoorzieningen, moet minimaal 25% van de all-in prijs zijn.
De Huurcommissie bepaalt daarna wat de kale huur wordt en hoeveel er moet worden betaald aan servicekosten en nutsvoorzieningen. Op deze manier kan zomaar de totale huur omlaaggaan. Dat kan een financiële meevaller opleveren.
Samengevat
Als jij een verhuurder hebt die een all-in huurprijs vraagt, is het dus voordelig om de prijs te laten splitsen. Zo krijg je geen te vergaande huurverhogingen voor je kiezen en hoef je dus niet te besparen op een biertje op het terras. Ook kan jouw verhuurder dan geen misbruik maken van een voorschot van servicekosten. Je kunt naar de Huurcommissie stappen als jouw verhuurder niet bereid blijkt de huurprijs te splitsen.
Auteur: Maud Heldens