Iedereen is wel eens met namaakproducten in aanraking gekomen. Die ene hippe tas van die bekende ontwerper die voor wel een hele aantrekkelijke prijs online wordt aangeboden. Of die ene hele mooie jas die u al jarenlang wilt hebben, maar waarvan het logo toch nét iets anders lijkt op de foto. Helaas blijkt het dan vaak om neppe merkproducten te gaan. Wat nu als u het product toch heeft aangeschaft? Bent u dan strafbaar? En mag u het product dan zelf doorverkopen? In dit artikel neem ik u mee in de juridische wereld van namaakproducten en beantwoord ik deze vragen.

Ben ik strafbaar als ik namaakproducten koop?

Allereerst een kleine geruststelling, want het kopen of in je bezit hebben van nep-merkkleding is niet strafbaar. Als u bewust een namaakproduct heeft gekocht is er geen probleem. Als dit echter onbedoeld is, is dat een heel ander verhaal. Wanneer u een koopovereenkomst bent aangegaan, moet de verkoper u het product leveren dat hij aan u heeft beloofd. Hiervan is sprake als u mocht verwachten dat u een echt merkproduct kocht. U kunt bijvoorbeeld denken aan een verkoper die dit op de markt aan u vertelt of een advertentie die deze schijn opwekt. In dat geval kunt u de verkoper hierop aanspreken en bijvoorbeeld uw geld terugvragen of eisen dat u het echte product krijgt geleverd.

Een goede tip om te beoordelen of een verkoper betrouwbaar is, is allereerst jezelf afvragen of iets “te mooi is om waar te zijn”. Wanneer een product wel heel goedkoop is, zal er als het goed is een belletje moeten gaan rinkelen. In zulke gevallen is het slim om op onderzoek uit te gaan en te zoeken naar ervaringen van andere mensen met deze verkoper. Daarnaast is het verstandig om te kijken of de verkoper aangesloten is bij een branchevereniging of keurmerk. Denk hierbij aan de Nederlandse Thuiswinkelorganisatie. Hoewel dit niet gelijk iets zegt over de betrouwbaarheid van de verkoper, kunt u dan wel vaak gebruikmaken van een onafhankelijke geschillencommissie. Dit is een commissie die u kan helpen met uw geschil en daarbij een bindende uitspraak doet.

Wanneer ben ik wel strafbaar?

Daarentegen is het vervaardigen en verkopen van namaakproducten wél strafbaar. Het is bijvoorbeeld illegaal om als particulier nepproducten te koop aan te bieden via websites als Marktplaats of Bol.com. Wanneer de producten die aangeboden worden inbreuk maken op het intellectueel merkenrecht, het auteursrecht, de handelsnaam of het modellenrecht, wordt een boete van duizenden euro’s geriskeerd. Veel merken zetten speciale bureaus in om de doorverkoop van namaakproducten op te sporen en te onderzoeken. Wanneer zo’n bureau iets gevonden heeft, geeft het dit door aan een advocatenkantoor of het merk zelf, zodat er juridische stappen ondernomen kunnen worden.

Daarnaast hoeft het niet zo te zijn dat het merk op het namaakproduct staat. Bepaalde merken zijn ook al te koppelen aan een bepaalde vorm van een product. Denk hierbij aan kenmerken als kleur, verpakking of design. Vaak hebben merken dan niet alleen een patent op hun logo, maar ook op deze bepaalde vorm. Goede voorbeelden van een typerende vorm zijn onder andere de patronen die Louis Vuitton en Burberry vaak op hun producten hebben staan of de kenmerkende gekleurde tijgers van KENZO.

Ben ik ook strafbaar als ik het niet wist?

Maar, is iemand ook strafbaar als hij niet wist dat het een namaakproduct was? Het antwoord op deze vraag kan bevestigend beantwoord worden. Ook in dat geval is iemand strafbaar. Dit heeft te maken met de zogenoemde onderzoeksplicht. Deze plicht houdt in dat de verkoper moet onderzoeken of het product verkocht mag worden of niet. Dus ook wanneer u niet weet dat u een namaakproduct aan het verkopen bent, kunt u strafbaar zijn.

Kortom, het kopen van namaakproducten is niet strafbaar. Wanneer u onbedoeld namaakproducten heeft gekocht, kunt u de verkoper hierop aanspreken. Daarentegen is het doorverkopen van namaakproducten wel strafbaar. Wanneer u dit toch doet, heeft u grote kans om opgespoord te worden door een merk en riskeert u een dikke boete.

Dus… gaat u voor namaak of is geld voor u een bijzaak?!

Omdat elke situatie anders is, spelen persoonlijke omstandigheden een belangrijke rol. De medewerkers van onze Rechtswinkel kijken graag met u mee naar uw situatie en mogelijkheden. Hebt u vragen over dit onderwerp of loopt u tegen dit probleem aan? Kom dan gerust langs tijdens ons spreekuur op maandag, woensdag of zaterdag, zodat wij u gratis van juridisch advies kunnen voorzien. Ook voor andere juridische problemen kunt u bij ons terecht. Hebt u zelf een onderwerp dat u graag terugziet in één van onze artikelen? Schroom dan niet om dit aan ons te laten weten.

Auteur: Carlijn van Zijl

De wondere wereld van het erfrecht; een onderwerp waar u waarschijnlijk nauwelijks over nadenkt. Logisch zou ik zeggen, want u komt hiermee alleen in aanraking als u een dierbare bent verloren. Toch is het een belangrijk onderwerp waarbij enige kennis geholpen is. Graag zou ik u dit dan ook willen bijbrengen door u mee te nemen in de wereld van Ad en Bea. Ik begin bij Ad, hij is op een mooie nazomerse dag in 1953 getrouwd met de liefde van zijn leven, Bea. Samen hebben zij drie kinderen gekregen: Cees, Dirk en Eva. Ad heeft een goede baan, hij heeft gezorgd voor een prima onderdak voor het gezin en er loopt een rode kater door het huis die ’s avonds bij hem spinnend op de bank komt liggen. Het leven van Ad gaat hem, zoals u wel leest, voor de wind en de dagen vliegen dan ook voorbij. Op enig moment is het namelijk niet meer gewoon Ad, nee hij heet ‘opa Ad’. Helaas heeft opa Ad niet lang meer van deze fase in zijn leven mogen genieten. Eerder dan gewild, wisselt hij het tijdelijke in voor het eeuwige. En omdat het hoofd van het gezin nu weggevallen is, zitten de kinderen met hun handen in het haar. Zij weten namelijk niet wat er met het huis en de spullen moet gebeuren, omdat er geen testament is gemaakt.

De wettelijke verdeling

Omdat Ad zijn tijd aan andere dingen heeft besteed dan het nadenken over of het maken van een testament, is er dus niets geregeld over zijn opengevallen nalatenschap. De oplossing zit hem nu in de wet, want de wetgever heeft regels opgesteld voor deze situaties. Allereerst is het van belang om te weten wie de erfgenamen zijn. Dit zijn zijn vrouw Bea, en de kinderen Cees, Dirk en Eva. Vervolgens zullen de regels van de ‘wettelijke verdeling’ regelen wie wat krijgt. In deze situatie krijgt de echtgenote van Ad, Bea, de gehele nalatenschap; ze verkrijgt zowel de goederen, als de eventuele schulden. “En de kinderen dan?”, zult u wel denken. Zij krijgen volgens deze regels in principe niets. Althans, zij krijgen niets tastbaars. Wél krijgen zij een zogenoemde ‘niet-opeisbare vordering’ ter waarde van hun erfdeel op Bea. Deze vordering kunnen Cees, Dirk en Eva in principe pas uitbetaald krijgen als hun moeder komt te overlijden, tenzij er iets anders is afgesproken. Voor het gemak nemen we aan dat er iets was afgesproken. Cees, Dirk en Eva hebben daardoor hun erfdeel gekregen uit de nalatenschap van hun vader Ad.

Aanvaarden of verwerpen? De keuze is aan u

Aangezien de nalatenschap van Ad verdeeld is en iedereen heeft gekregen waar hij recht op had, is het tijd voor Bea. Haar leven liep namelijk net iets anders dan die van Ad. Ze had ook een baan, leuke vrienden en vermakelijke hobby’s, maar laat haar hobby ‘shoppen’ nu iets uit de hand te zijn gelopen. Geld uitgeven, dat kan Bea wel. Prada, Gucci, Tommy Hilfiger… noem het maar op. Er is in ieder geval niemand meer die het controleert na het overlijden van Ad. En dit is dan ook het probleem. Hoe komt Bea aan dit geld en weten haar kinderen van haar verslaving af? Een aantal jaren later komen ze erachter, aangezien ook bij Bea het kaarsje uit gaat. Cees, Dirk en Eva staan er in tegenstelling tot het eerste scenario, nu alleen voor. Zij zijn de enige erfgenamen van Bea, waardoor ze alle drie recht hebben op een derde deel van haar nalatenschap. Over het algemeen zullen de kinderen wel weten wat er in de nalatenschap zit, maar in dit geval is het nog maar de vraag of Bea geen schulden heeft gemaakt om haar hobby te financieren. Als Cees, Dirk en Eva zouden weten dat Bea meer schulden heeft dan goederen, dan zullen ze een vrij simpele keuze maken: de nalatenschap verwerpen. Als erfgenaam krijg je in dit geval helemaal niets, waardoor je niet aansprakelijk kan worden gesteld voor de door Bea gemaakte schulden. Maar, wat als Cees, Dirk en Eva twijfelen over de schulden? In dit geval hebben zij twee keuzes. De eerste optie betreft het “zuiver” aanvaarden van de nalatenschap. Bij deze optie kunnen de erfgenamen aansprakelijk worden gesteld door de schuldeisers van Bea, omdat Bea haar schulden immers nog niet heeft afgelost. Wil je als erfgenaam deze situatie ontlopen, dan is er een andere optie: het “beneficiair” aanvaarden van de nalatenschap. Hier laat je weten de nalatenschap alleen te aanvaarden als deze positief blijkt te zijn. Met andere woorden: Cees, Dirk en Eva krijgen alleen iets uit de nalatenschap, als de eventuele schulden al zijn betaald en er nog iets over blijft. Wij zouden in deze situatie Cees, Dirk en Eva in ieder geval adviseren om beneficiair te aanvaarden, omdat ze niet zeker weten hoe de financiële situatie van Bea eruit zag. Aansprakelijk gesteld kunnen worden voor de schulden van een ander, dat is niet waar enig erfgenaam op zit te wachten.

Omdat elke situatie anders is, spelen persoonlijke omstandigheden een belangrijke rol. De medewerkers van onze Rechtswinkel kijken graag met u mee naar uw situatie en mogelijkheden. Hebt u vragen over dit onderwerp of loopt u tegen dit probleem aan? Kom dan gerust langs tijdens ons spreekuur op maandag, woensdag of zaterdag, zodat wij u gratis van juridisch advies kunnen voorzien. Ook voor andere juridische problemen kunt u bij ons terecht. Hebt u zelf een onderwerp dat u graag terugziet in één van onze artikelen? Schroom dan niet om dit aan ons te laten weten.

Auteur: Evelyn van Oijen

Een wachtruimte die bijna bevriest vanwege de airco, een apart geurtje, rustige achtergrondmuziek en bijzondere schilderijen waar u ontzettend lang naar blijft staren. Hoogstwaarschijnlijk is dit ook voor u herkenbaar. Iedereen brengt de tandarts zo nu en dan een bezoekje. Of u met een glimlach de deur uitloopt, is meestal afhankelijk van de behandeling die u bent ondergaan en hoe de behandeling is uitgevoerd. Het kan natuurlijk voorkomen dat uw tandarts een medische fout begaat waardoor u ontzettend veel pijn heeft ervaren tijdens de behandeling of dat u na afloop andere klachten heeft. In sommige gevallen is zelfs een herstelbehandeling nodig. Als u vindt dat uw tandarts u onjuist behandeld heeft, staan er verschillende wegen open om uw ongenoegen te uiten.

Klacht indienen

Het is van belang om bij een klacht eerst met de desbetreffende persoon van de tandartsenpraktijk in gesprek te gaan. Meestal lost dit al veel op. U kunt dan aangeven wat u onduidelijk vindt of wat u dwars zit en de tandarts kan nog eens uitleggen waarom hij of zij iets op een bepaalde manier heeft gedaan. Indien u er met uw tandarts niet uitkomt dan is het mogelijk een klacht in te dienen bij de beroepsorganisatie waar uw tandarts bij is aangesloten. Over het algemeen is dit de Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Tandheelkunde (KNMT) of de Associatie Nederlandse Tandartsen (ANT). Als u een klacht indient bij deze organisaties, komt deze bij een klachtenfunctionaris terecht. De klachtenfunctionaris kan u op de verschillende manieren ondersteunen. Hij kan u bijvoorbeeld adviseren bij het indienen van een klacht of hij kan u bijstaan bij het formuleren van de klacht tijdens een gesprek. Let op: de klachtenfunctionaris doet géén uitspraak over de klacht, maar hij kan u wel helpen de juiste weg te vinden voor het oplossen van uw probleem.

Geschilleninstantie, rechter of tuchtcollege?

Als u na bemiddeling van de klachtenfunctionaris er alsnog niet uitkomt, dan kunt u overwegen een procedure te starten bij de civiele rechter. Bij de woorden ‘’procedure starten’’ of ‘’rechter’’ beginnen bij veel mensen alarmbellen te rinkelen. Een procedure kan namelijk omslachtig zijn en veel geld kosten, en daar zitten de meeste mensen niet op te wachten. Wilt u liever een meer laagdrempelige optie? Dan kunt u bij een geschilleninstantie terecht. Voor het inschakelen van deze instantie heeft u geen advocaat nodig. Deze instantie geeft een onafhankelijk oordeel over uw klacht en kan ook schadevergoeding toekennen. De uitspraak is bindend voor beide partijen.

Bent u een échte durfal en start u liever direct een civiele procedure? Dan kan dat natuurlijk ook.

De civiele rechter behandelt zaken van €25.000 of meer. Indien u minder dan €25.000 vordert, kunt u naar de kantonrechter. Bij deze rechter is het niet verplicht om een advocaat in te schakelen. Als u besluit naar de rechter te gaan, dient u uw tandarts eerst per aangetekende brief aansprakelijk te stellen.

Twijfelt u aan de kwaliteit van uw tandarts en wilt u dit aan de kaak stellen? Dan kunt u terecht bij het tuchtcollege voor de Gezondheidszorg. Dit is een instantie waar u kunt klagen over de gedraging van uw zorgverlener, in dit geval uw tandarts. De instantie beoordeelt op basis van de klacht of uw tandarts zijn werk naar behoren heeft uitgevoerd. Indien dit niet het geval is, verklaart het tuchtcollege uw klacht gegrond en kan uw tandarts een maatregel worden opgelegd. De uitspraak van de tuchtrechter is bindend en kosteloos.

Tip: welk doel wilt u bereiken?

Laten we eerlijk zijn, niemand gaat echt graag naar de tandarts en zeker niet als de behandeling niet verloopt zoals gepland. Wees niet te lang getreurd! U kunt verschillende stappen ondernemen om uw tandarts aansprakelijk te stellen. Het is verstandig om eerst na te denken over het doel dat u wilt bereiken met het aansprakelijk stellen van uw tandarts. Als het u vooral gaat om vergoeding van de schade kunt u het beste een civiele procedure beginnen. Als u ook de kwaliteit van uw tandarts in twijfel trekt en dit aan de orde wilt stellen is een tuchtrechtelijke procedure geschikt. Een combinatie van beide is ook mogelijk!

Omdat elke situatie anders is, spelen persoonlijke omstandigheden een belangrijke rol. De medewerkers van onze Rechtswinkel kijken graag met u mee naar uw situatie en mogelijkheden. Hebt u vragen over dit onderwerp of loopt u tegen dit probleem aan? Kom dan gerust langs tijdens ons spreekuur op maandag, woensdag of zaterdag, zodat wij u gratis van juridisch advies kunnen voorzien. Ook voor andere juridische problemen kunt u bij ons terecht. Hebt u zelf een onderwerp dat u graag terugziet in één van onze artikelen? Schroom dan niet om dit aan ons te laten weten.

Auteur: Jessica Rietman

Op vakantie buiten de schoolvakanties: een goed idee, of toch niet?

Zomervakantie: de perfecte periode om er met het gezin even tussenuit te gaan, de zon op te zoeken en te genieten van alle rust buiten het werk- en schooljaar om. Toch is het hoogseizoen niet altijd het ideale moment om met het gezin op vakantie te gaan. Heel Nederland heeft namelijk hetzelfde idee. Door alle geplande vakanties draait Schiphol overtoeren met meer dan 220.000 bezoekers per dag (!), wachten gezinnen uren in de rijen voor de douane, staan er kilometerslange files op weg naar Zuid-Europa en zijn vakanties vaak erg duur. Is het dan een slim idee om met de kinderen nét buiten de schoolvakanties weg te gaan? Helaas niet, de Leerplichtwet steekt daar een stokje voor. Toch is er een flinke stijging van het aantal gezinnen dat buiten de schoolvakanties ongeoorloofd weg gaat. Maar wat nu als een vakantie boeken anders écht niet kan?

De leerplicht: strenge regels en overtredingen

In Nederland geldt een leerplicht voor kinderen van 5 jaar oud tot het einde van het schooljaar waarin het kind 16 jaar oud wordt. Deze periode wordt verlengd tot de leeftijd van 18 jaar als het kind op dat moment nog geen diploma voor vwo, havo, of mbo op niveau 2 of hoger heeft. De leerplicht houdt in dat kinderen in die leeftijdscategorie verplicht zijn alle schooluren bij te wonen. Het toezicht op de naleving hiervan wordt gehouden door de leerplichtambtenaar. Is een leerling meerdere dagen of vaak ongeoorloofd afwezig? Dan is de school verplicht het verzuim te melden aan de leerplichtambtenaar. De leerplichtambtenaar controleert streng op de naleving van de regels en kan in bepaalde gevallen (flinke) boetes opleggen aan de ouders, maar ook aan de leerling. In bepaalde gevallen kan ernstige afwezigheid zelfs tot een taakstraf leiden.

Ruimte voor uitzonderingen

Natuurlijk zijn er uitzonderingen op deze regels en kan een leerling in bepaalde gevallen verlof krijgen. Denk bijvoorbeeld aan geldige redenen als ziekte, een begrafenis of een huwelijk. Voor vakanties worden in principe geen uitzonderingen gemaakt, tenzij sprake is van een bijzondere situatie.

In sommige gevallen is het voor een gezin helaas niet anders mogelijk om met z’n allen weg te gaan tijdens de schoolvakanties van de kinderen. Te denken valt aan ouders met een seizoensgebonden baan, bijvoorbeeld in de agrarische sector, of ouders die anders grote bedrijfseconomische risico’s lopen. Indien u zich in een dergelijke situatie bevindt, kunt u een verzoek indienen voor verlof buiten de schoolvakanties. Let wel op: dit verzoek zal alleen geaccepteerd worden als u gedurende álle schoolvakanties gehinderd bent om op vakantie te gaan. Ook is 10 dagen het maximum aantal schooldagen waarvoor verlof gevraagd kan worden. Het verzoek dient te worden ingediend bij de directeur van de school. De directeur beoordeelt vervolgens of het verlof verleend kan worden.

Tips voor uw persoonlijke situatie

Het is duidelijk dat de regels van de Leerplichtwet strikt zijn en dat verlof om buiten de schoolvakanties weg te gaan met het gezin, niet makkelijk verleend wordt. Toch zonder toestemming op vakantie gaan? Geen slim idee. Daar zitten grote risico’s aan vast, zoals de kans op flinke boetes en eventueel zelfs een taakstraf.

Wij hebben daarom een paar tips op een rijtje gezet, mocht u zich in een dergelijke situatie bevinden. Het is handig om de toestemming ruim van tevoren aan te vragen en de vakantie pas te plannen als de toestemming verleend is. Dit kan grote (financiële) teleurstellingen voorkomen. Daarnaast is het verstandig om over gegevens te beschikken die aantonen dat het echt niet mogelijk is om buiten de schoolvakanties weg te gaan. Hoe meer bewijs, hoe sterker u staat. Ook kan het raadzaam zijn een school te kiezen met flexibele regels, waar u tevens goed contact heeft met het personeel van de school.

Omdat elke situatie anders is, spelen persoonlijke omstandigheden een belangrijke rol. De medewerkers van onze Rechtswinkel kijken graag met u mee naar uw situatie en mogelijkheden. Hebt u vragen over dit onderwerp of loopt u tegen dit probleem aan? Kom dan gerust langs tijdens ons spreekuur op maandag, woensdag of zaterdag, zodat wij u gratis van juridisch advies kunnen voorzien. Ook voor andere juridische problemen kunt u bij ons terecht. Hebt u zelf een onderwerp dat u graag terugziet in één van onze artikelen? Schroom dan niet om dit aan ons te laten weten.

Auteur: Joris van Haalen

Onderverhuur via Airbnb, een risicovolle onderneming

Het is weer voorbij, hét wandelevenement van het jaar: de Nijmeegse vierdaagse. Elk jaar in juli stroomt Nijmegen weer vol. Met dit jaar de drukste editie ooit. Tijdens de vierdaagse heeft Nijmegen 1.6 miljoen bezoekers mogen ontvangen. Om te wandelen, maar vooral ook om te feesten. Al deze wandelaars en feestvierders hebben natuurlijk een plek nodig om te overnachten. Op dit punt zijn er veel innovatieve Nijmegenaren die uit de vierdaagse een slaatje willen slaan. Stel: je bent niet zo’n feestvierder en gaat op vakantie tijdens de vierdaagse. Waarom zou je je gehuurde woonruimte dan leeg achterlaten, terwijl je ook een extra zakcentje kunt verdienen door de ruimte onder te verhuren aan toeristen. Het onderverhuren van woonruimte is door de opkomst van Airbnb een stuk makkelijker geworden. Je hoeft alleen een account aan te maken en vervolgens een advertentie te plaatsen en je woonruimte is binnen een mum van tijd onderverhuurd. Aan het onderverhuren via Airbnb kleven echter wel enkele risico’s. In dit artikel zullen we uitleggen waar je als huurder op moet letten.

Is onderverhuren toegestaan?

Onderhuur betekent dat je zelf als huurder je gehuurde woonruimte doorverhuurt aan iemand anders. Volgens de wet is het onderverhuren van een woonruimte verboden. Een uitzondering hierop is dat een huurder wel een deel van de huurwoning mag onderverhuren. Het is wel verboden om je hele woonruimte onder te verhuren. Deze hoofdregel uit de wet gaat echter niet vaak op. Een verhuurder kan namelijk van de wet afwijken door middel van de huurovereenkomst. Zo is het gebruikelijk dat in de huurovereenkomst staat dat onderverhuren niet zomaar mag. In de meeste huurovereenkomsten is afgesproken dat onderverhuur alleen toegestaan is als de huurder toestemming vraagt aan de verhuurder. Als je dus van plan bent om onder te verhuren, is het belangrijk dat je goed je huurovereenkomst nakijkt.

Wat zijn de risico’s als u toch onderverhuurt?

Stel je wilt je woning toch onderverhuren maar de verhuurder geeft geen toestemming, wat kunnen hier de gevolgen van zijn. Zodra je toch onderverhuurt handel je in strijd met de wet of de huurovereenkomst. Je komt de overeenkomst dan niet na en dit kan grote gevolgen hebben. Je huurbaas kan de huurovereenkomst opzeggen of ontbinden. Er is een risico dat u op straat komt te staan door de opzegging of ontbinding. Gelukkig kan je huurbaas je niet zomaar op straat zetten. Voordat de huurovereenkomst opgezegd of ontbonden kan worden, moet een rechter hier een oordeel over geven. De rechter zal beoordelen of de opzegging of ontbinding in dit geval gerechtvaardigd is. Dit neemt het risico dat je je woning moet verlaten echter niet geheel weg. Je moet je dus goed afvragen of dat snel verdiende zakcentje dat risico waard is.

Een ander risico dat u loopt als u uw woonruimte illegaal onderverhuurt, is een eventuele boete. Soms is in de huurovereenkomst een zogenaamde boeteclausule op genomen. Dit is een beding in de overeenkomst waarin staat dat u een boete moet betalen als u zich niet aan de overeenkomst houdt. Zo kan een makkelijk verdient zakcentje via Airbnb veranderen in een hoge boete. Ook hier is het dus belangrijk dat u de huurovereenkomst goed leest voordat u gaat onderverhuren.

Het antwoord op de vraag of onderverhuur via Airbnb is toegestaan, is: meestal niet. Of de onderverhuur is toegestaan, hangt van de huurovereenkomst af. Onderverhuren kan een makkelijke bijverdienste zijn, maar het kan ook grote gevolgen hebben. Ons advies is dan ook dat u uw huurovereenkomst goed nakijkt en eventueel toestemming vraagt aan de verhuurder.

Hebt u vragen over dit onderwerp of loopt u tegen een ander probleem aan? Kom dan gerust langs tijdens ons spreekuur op maandag, woensdag of zaterdag, zodat wij u gratis van juridisch advies kunnen voorzien. Wij zijn nu gesloten voor de zomerstop, op maandag 20 augustus vindt ons eerste spreekuur weer plaats. Hebt u zelf een onderwerp dat u graag terugziet in één van onze artikelen? Schroom dan niet om dit aan ons te laten weten.

Auteur: mr. Felix Verhagen

Een kijkje in de keuken van de executeur

Wanneer u aan het woord ‘’executeur’’ denkt, komen bij u hoogstwaarschijnlijk niet de meest prettige en vreedzame gedachten naar boven. Bij dezen kan ik u gerust stellen: dat is niet de executeur waar dit artikel over zal gaan. Graag wil ik u namelijk meenemen naar de bijzondere keuken, waarin de executeur als chef-kok van de erfrechtelijke nalatenschap zijn kunsten vertoont. Deze chef-kok wordt benoemd op basis van het testament. Dit testament zou vergeleken kunnen worden met een recept voor een bepaald gerecht (de verdeling van de uiteindelijke erfenis van de maker van het testament) waarbij de executeur als chef-kok ervoor zorgt dat dit recept wordt uitgevoerd.

Het is niet voor niets dat ik hier de parallel trek met een chef-kok. Als u zich namelijk in het erfrecht verdiept, waant u zichzelf in een heuse Michelingids. De sterren, ooit in het leven geroepen door Prof. mr. dr. B.M.E.M. Schols (hoogleraar aan de Radboud Universiteit), vliegen u immers daadwerkelijk om de oren. Deze sterren worden aan de chef-koks van de nalatenschap als het ware aan de hand van de grootte van hun keuken toegekend: hoe groter de keuken (dus: hoe groter de bevoegdheden die in het testament aan de executeur zijn toegekend), hoe meer sterren.

De één-sterren-executeur is een executeur met een vrij klein keukentje. Deze executeur wordt ook wel de begrafenisexecuteur genoemd, omdat zijn enige – maar zeer eervolle – taak meestal bestaat uit het regelen van alle zaken omtrent de uitvaart van de overledene. Deze overledene wordt in het erfrecht ook wel ‘’de erflater’’ genoemd. De aanstelling van deze executeur wordt geregeld in het testament van de erflater. De aanwijzing van deze executeur is een handig middel om de personen die dichtbij de erflater staan (bijvoorbeeld  naaste familieleden of goede vrienden) in de gelegenheid te stellen om de uitvaart van de erflater te verzorgen of in ieder geval daarbij te helpen.

De twee-sterren-executeur heeft een enorme keuken met luxe apparatuur. Deze executeur wordt ook wel de beheersexecuteur genoemd en kan ook in het testament van de erflater worden benoemd. De belangrijkste taak van deze executeur is het afwikkelen van de nalatenschap. Dit houdt in dat hij de tot de nalatenschap behorende goederen beheert en de schulden van de nalatenschap voldoet. Deze executeur heeft dus een stuk minder emotionele (maar daarmee niet minder moeilijke) taak dan de één-sterren-executeur en het is daarom vaak de notaris die tot twee-sterren-executeur wordt benoemd. Deze chef-kok zorgt ervoor dat het testament goed wordt uitgevoerd, zodat de uiteindelijk afgewikkelde nalatenschap, zijnde het erfrechtelijk gerecht, kan worden uitgeserveerd aan de erfgenamen.

De drie-sterren-executeur heeft dezelfde keuken als de twee-sterren-executeur, maar serveert de erfrechtelijke gerechten ook nog eens zelf uit aan zijn gasten: de erfgenamen. Bij de twee-sterren-executeur wordt het erfrechtelijk gerecht door de erfgenamen aan de erfgenamen uitgeserveerd. In de praktijk blijkt deze uitservering door de erfgenamen zélf vaak een heikel puntje te zijn, waarover ruzie tussen de erfgenamen kan ontstaan. Ik hoef u namelijk niet uit te leggen wat het vooruitzicht op een grote som geld in sommige gevallen met een mens kan doen. Om dergelijk ongemak te voorkomen, kan de erflater in zijn testament een drie-sterren-executeur aanwijzen. Deze executeur wordt ook wel de executeur-afwikkelingsbewindvoerder genoemd en wikkelt niet alleen de nalatenschap af, maar serveert deze nalatenschap ook uit aan de erfgenamen, zodat tussen hen geen ruzie kan ontstaan over deze uitservering. De erfgenamen hebben hierbij namelijk geen inspraak en de executeur zal dus in zijn eentje uitserveren, waardoor de uitservering veel efficiënter zal verlopen. Met de benoeming van een dergelijke chef-kok in het testament kan dus voorkomen worden dat de hoofdgerechten na jaren ijskoud worden opgediend of de erfgenamen elkaar tijdens het uitserveren aan henzelf in de haren vliegen, waardoor het door de erflater zo zorgvuldig samengestelde erfrechtelijk gerecht uiteindelijk nooit opgediend zal worden.

Ik hoop dat ik, door u letterlijk een kijkje in de keuken van de executeur te hebben gegeven, de positie van de verschillende soorten executeurs in het erfrecht aan u duidelijk heb kunnen maken en ervoor heb gezorgd dat het woord ‘’executeur’’ bij u – in ieder geval voor even – een prettiger beeld oproept.

Hebt u vragen over dit onderwerp of loopt u tegen dit probleem aan? Kom dan gerust langs tijdens ons spreekuur op maandag, woensdag of zaterdag, zodat wij u gratis van juridisch advies kunnen voorzien. Mede dankzij de door Rechtswinkel Nijmegen-Oost gerealiseerde vruchtbare samenwerking met Ten Berge Notarissen en het grote aanbod aan getalenteerde studenten, bent u ook voor uw erfrechtvragen bij ons aan het juiste adres. Ook voor andere juridische problemen kunt u bij ons terecht. Hebt u zelf een onderwerp dat u graag terugziet in één van onze artikelen? Schroom dan niet om dit aan ons te laten weten.

Auteur: Jelmer van Bommel

Kattenkwaad

Niet-nakoming van een overeenkomst
Stel, uw tuin kan wel een opfrisbeurt gebruiken. U wilt graag een aantal bomen laten snoeien, een tuinhuisje laten plaatsen en de tegels laten vervangen. De handige tuinman stelt een offerte op. Later blijkt dat de tegels voor een deel niet zijn gelegd en de bomen niet zijn gesnoeid. De tuinman is zijn afspraken daardoor niet nagekomen. U heeft hem daarom vriendelijk verzocht de gebreken te herstellen, maar hij geeft geen gehoor aan dit bericht. Herkent u zich in deze situatie? Dit artikel bespreekt wat u kan doen in zo een geval en wanneer u recht heeft op een schadevergoeding.

De overeenkomst en tekortkomingen
Als u de offerte van de tuinman aanvaardt, ontstaat er een overeenkomst tussen u en de tuinman. Dit betekent dat jullie verplichtingen hebben tegenover elkaar. De tuinman moet de bomen snoeien, de tegels leggen en het tuinhuisje plaatsen en u moet de tuinman daarvoor betalen. Als een van de partijen zijn verplichting niet nakomt, is dit een tekortkoming in de nakoming van de overeenkomst. In deze situatie komt de tuinman zijn verplichtingen niet na, want hij heeft de tegels niet gelegd en de bomen niet gesnoeid. Er is dus sprake van een tekortkoming als de werkzaamheden die zijn afgesproken, niet volledig of goed worden verricht.

Ingebrekestelling
Wat kunt u in deze situatie doen? Het is belangrijk dat u de wederpartij de kans geeft om zijn verplichtingen alsnog na te komen. U moet dus de tuinman de kans geven om de bomen te snoeien en de tegels te leggen. U kunt door middel van een aangetekende brief de tuinman laten weten dat hij deze verplichtingen moet nakomen. Zo’n brief wordt ook wel een ingebrekestelling genoemd. In de ingebrekestelling staat een termijn, waarbinnen de wederpartij zijn verplichtingen dient na te komen. Hoe lang deze termijn is, wordt aan de hand van de omstandigheden van het geval bekeken. Belangrijk is wel dat de termijn redelijk is. Het moet dus mogelijk zijn voor de wederpartij om zijn verplichtingen binnen deze termijn na te komen. De tuinman zou binnen veertien dagen de tegels kunnen leggen en de bomen kunnen snoeien. Een termijn van veertien dagen wordt in de meeste gevallen als een redelijke termijn gezien. Het is belangrijk dat een ingebrekestelling aan de wettelijke eisen voldoet. Indien dit niet zo is, is de brief geen ingebrekestelling. U heeft hierdoor de wederpartij niet de kans gegeven om zijn verplichtingen na te komen. Hierdoor heeft u geen recht op een schadevergoeding.

Verzuim
Als de tuinman zijn verplichtingen nakomt binnen veertien dagen, dan heeft u geen recht op een schadevergoeding. Herstelt de tuinman de gebreken niet binnen de termijn? Dan is de tuinman in verzuim. Met verzuim wordt aangegeven dat u de tuinman de kans heeft gegeven om zijn verplichtingen na te komen, maar de tuinman dit heeft nagelaten. Het intreden van verzuim is uw ‘toegangsticket’ naar het recht op schadevergoeding. U kunt dus pas een schadevergoeding vorderen als verzuim is ingetreden.

Conclusie
In dit artikel zijn een aantal punten uitgelegd over de niet-nakoming van een overeenkomst. Als de wederpartij zijn verplichtingen niet nakomt, dan is het belangrijk dat u de wederpartij de kans geeft om zijn verplichtingen alsnog na te komen. Door middel van een ingebrekestelling geeft u de wederpartij nog een keer de kans om zijn verplichtingen na te komen binnen een redelijke termijn. Heeft de wederpartij na deze termijn de gebreken nog steeds niet hersteld, dan treedt het verzuim in. U zou nu een schadevergoeding kunnen eisen. Het is belangrijk dat een ingebrekestelling duidelijk wordt geformuleerd en aan de wettelijke vereisten voldoet. Daarbij zijn er altijd uitzonderingen op de regel en is iedere situatie weer anders.

Hebt u vragen over dit onderwerp of loopt u tegen dit probleem aan? Kom dan gerust langs tijdens ons spreekuur op maandag, woensdag of zaterdag, zodat wij u gratis van juridisch advies kunnen voorzien. Ook voor andere juridische problemen kunt u bij ons terecht. Hebt u zelf een onderwerp dat u graag terugziet in één van onze artikelen? Schroom dan niet om dit aan ons te laten weten.

Auteur: Annabel van Drost

Een ongeldige overeenkomst?
U bent online aan het shoppen en komt een fantastische stuntprijs tegen. Iets wat normaal een paar honderd euro kost, kunt u nu voor een paar tientjes bestellen. Snel bestelt u een exemplaar en u denkt een goede deal te hebben gesloten. Een dag later krijgt u echter bericht van de webshop waar u gisteren uw inkoop heeft gedaan. In dit bericht laat de webshop weten dat de stuntprijs niet klopte en dat er sprake was van een fout in het systeem. Het was niet de bedoeling van de webshop om het product voor de extreem lage prijs aan te bieden.
De sprookjesachtige aanbieding blijkt te mooi om waar te zijn geweest.

Zo’n dergelijk geval deed zich voor bij de online shop van Leenbakker. Op de website werd een hoogslaper voor nog geen 25 euro aangeboden. Normaal gesproken betaal je 319 euro voor de hoogslaper. 3000 mensen maakten gebruik van deze actie en bestelden de hoogslaper voor de spotgoedkope prijs. Helaas bleek de aanbieding achteraf te mooi om waar te zijn. Leenbakker liet namelijk een dag later per mail weten dat het om een systeemfout ging. Om de teleurgestelde klanten tegemoet te komen kregen zij een persoonlijke aanbieding waarmee de klant 40% korting kreeg op alle hoog-, halfhoog-, en middenslapers.
De meeste klanten wilden deze korting helemaal niet, maar gewoon de hoogslaper die zij besteld hadden.

Hebben zij nu recht op de hoogslaper of niet?
Juridisch gezien moet er gekeken worden of er rechtsgeldig een overeenkomst tot stand is gekomen op grond van artikel 6:217 van het Burgerlijk Wetboek. Hiervoor is een aanbod en een aanvaarding nodig. Het aanbod wordt door Leenbakker gevormd: namelijk het aanbieden van de hoogslaper voor nog geen 25 euro. De aanvaarding wordt door elke afzonderlijke klant gevormd. Het aanbod en de aanvaarding zijn allebei een rechtshandeling, waarvoor een wil is vereist die zich door een verklaring heeft geopenbaard. Aan de kant van de klant is hier niks mis mee, de klant had namelijk de wil om de hoogslaper te kopen, en heeft dit verklaard door de hoogslaper ook daadwerkelijk te bestellen. Aan de kant van de Leenbakker is er wel iets mis met de rechtshandeling. Er is namelijk sprake van een wil van Leenbakker, maar zij verklaarden niet overeenkomstig die wil. Leenbakker wilde de hoogslaper namelijk helemaal niet voor maar 25 euro verkopen, maar verklaarde dit wel door de hoogslaper voor 25 euro op haar site aan te bieden. Er is dan in principe geen geldige overeenkomst tot stand gekomen, tenzij de klant er gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat Leenbakker de bedoeling had om de hoogslaper voor 25 euro te verkopen. Dit hangt altijd af van de omstandigheden van het geval. Hiervan kan bijvoorbeeld sprake zijn als Leenbakker vaker dit soort stuntprijzen hanteert.

In dit voorbeeld zijn de klanten (de gedupeerden) naar de rechter gestapt. In eerste instantie heeft de kortgedingrechter zich hierover uitgesproken. Een kortgedingrechter geeft slechts een voorlopig oordeel waarna de bodemrechter nog een definitief oordeel geeft. De kortgedingrechter oordeelde dat een gemiddeld geïnformeerde consument ervan uit mocht gaan dat er sprake was van een vergissing aan de kant van Leenbakker. Wanneer er gestunt wordt met prijzen gaan deze altijd samen met reclameteksten met een heftige opmaak. Volgens de kortgedingrechter was er in dit geval niet ‘schreeuwerig’ genoeg geadverteerd en zouden de consumenten ervan uit moeten gaan dat er sprake was van een vergissing. De klanten hadden volgens de rechter op zijn minst moeten twijfelen en nader onderzoek moeten verrichten. De kortgedingrechter heeft hierdoor bepaald dat Leenbakker de hoogslapers niet aan de klanten hoeft te leveren tegen een prijs van 25 euro. De bodemrechter moet nog uitspraak doen in deze zaak. Hoe dit gaat aflopen is dus nog onzeker.

Hebt u vragen over dit onderwerp of loopt u tegen dit probleem aan? Kom dan gerust langs tijdens ons spreekuur op maandag, woensdag of zaterdag, zodat wij u gratis van juridisch advies kunnen voorzien. Ook voor andere juridische problemen kunt u bij ons terecht. Hebt u zelf een onderwerp dat u graag terugziet in één van onze artikelen? Schroom dan niet om dit aan ons te laten weten.

Auteur: Jill Palmaccio

Onbewust landje gepikt?
De afgelopen jaren is het onderwerp landjepik, ook wel bekend als snippergroen, veel in het nieuws geweest. De rijdende rechter heeft er meerdere afleveringen aan geweid. Nu blijkt dit in de gemeente Nijmegen en omstreken ook een hot topic te zijn geworden. Sinds kort ontvangen wij namelijk steeds vaker cliënten die met het probleem landjepik worden geconfronteerd. Zij hebben een brief van de gemeente ontvangen waarin de gemeente een strook van hun tuin opeist. Daarbij stelt de gemeente voor om een overeenkomst tot bruikleen te ondertekenen of dat gedeelte van de tuin te ontruimen. De cliënten zijn echter van mening dat zij rechtmatig eigenaar van hun hele tuin zijn. Ze wisten immers nergens van af en hebben altijd gebruik gemaakt van de strook sinds ze er wonen. Wat kunt u het beste doen als u hiermee wordt geconfronteerd? In deze maandelijkse uitvoering wordt er aandacht besteed aan een antwoord op deze vraag en de complicaties die hierbij komen kijken.

De omvang van het eigendom
De omvang van uw eigendom is bepalend voor uw gebruiksmogelijkheden. De hoofdregel hierbij is dat u het eigendom verkrijgt over hetgeen is afgesproken in de overeenkomst. Hoewel dit uitgangspunt op het oog logisch lijkt, kan dit met name bij de aankoop van nieuw bebouwde percelen problemen opleveren. Wat precies de omvang van uw eigendom is, kunt u altijd vinden in de openbare registers; via het Kadaster. Toch controleert de koper dit bij de oplevering van het perceel meestal niet. Als naderhand blijkt dat een gedeelte van uw tuin volgens het Kadaster niet tot uw eigendom behoort, dan bent u daarvan in beginsel geen eigenaar. De geregistreerde eigenaar kan zijn of haar eigendom voor een periode van twintig jaar opeisen. Als de geregistreerde eigenaar dit binnen die periode doet, dan zal u de strook in principe moeten ontruimen. U vindt dit echter merkwaardig. Plotseling staat er een persoon op uw stoep die een stuk van uw tuin opeist, terwijl hij of zij er jarenlang niet naar heeft omgekeken en vanwege de omvang van de strook er weinig aan zal hebben. Logischerwijs bent u het er niet mee eens en u wenst het stukje tuin niet te ontruimen. Kunt u dit weigeren?

Eigendomsverkrijging via verjaring
Zoals in de vorige alinea beschreven, bent u in principe verplicht om het gedeelte van uw tuin terug te geven aan de geregistreerde eigenaar. Er geldt echter één uitzondering op deze regel. Als de geregistreerde eigenaar voor een periode van twintig jaar niet bij u heeft aangeklopt, terwijl u zich als eigenaar over de strook hebt gedragen, dan kan hij of zij het eigendom in principe niet meer opeisen. Of u zich als eigenaar hebt gedragen over dat stukje tuin wordt beoordeeld aan de hand van de juridische term bezit. Dit wordt door de feiten en omstandigheden ingevuld. Kort door de bocht kan het plaatsen van een hoog hek met een persoonlijke toegangspoort er op duiden dat er sprake is van bezit. In een dergelijk geval kan er worden betoogd dat u het bezit over dat stukje grond hebt toegeëigend. Daarentegen is het onvoldoende als u af en toe het gras maait of wat tuindecoratie op dat stukje tuin hebt geplaatst. Daarbij mag er geen sprake zijn van een afspraak met de geregistreerde eigenaar dat u het stukje tuin mag gebruiken. In dat geval gedraagt u zich namelijk juridisch gezien niet als eigenaar over dat stukje tuin en kunt u hierover geen eigendom verkrijgen. Mocht u kunnen bewijzen dat er sprake is van bezit én zijn er twintig jaren verstreken, dan verkrijgt u automatisch via de wet het eigendom over dat stukje tuin en hoeft u niet mee te werken aan een ontruiming of een overeenkomst tot bruikleen te ondertekenen.

Is daarmee de kous af?
De wet stelt dat u na het verloop van twintig jaren het eigendom over uw stukje tuin hebt verkregen. Hiermee is de kous helaas nog niet af. De Hoge Raad heeft in 2017 bepaald dat de geregistreerde eigenaar na verloop van de termijn nog voor vijf jaar een vordering tot een onrechtmatige daad kan instellen als hij of zij kon weten dat u het stukje grond had toegeëigend. Deze termijn is zelfs twintig jaar als de geregistreerde eigenaar niet kon weten dat u het stukje grond in bezit had genomen. De geregistreerde eigenaar kan binnen die termijn aan de rechter vragen dat u het stukje tuin terug moet geven. Als de rechter de geregistreerde eigenaar gelijk geeft, dan zal u het stukje tuin alsnog moeten ontruimen en komen de proceskosten ook nog voor uw rekening. Het is daarom belangrijk dat u gedegen juridisch advies inwint als u of een kennis tegen dit probleem aanloopt. Wij kunnen u helpen met uw eerste stappen in het proces door een bezwaarbrief op te stellen en u verder te begeleiden in de procedure tegen de gemeente.

Heeft u vragen over dit onderwerp of loopt u tegen dit probleem aan? Kom dan gerust langs tijdens ons spreekuur op maandag, woensdag of zaterdag, zodat wij u gratis van juridisch advies kunnen voorzien. Ook voor andere juridische problemen kunt u bij ons terecht. Hebt u zelf een onderwerp dat u graag terugziet in één van onze artikelen? Schroom dan niet om dit aan ons te laten weten.

Auteur: Lukas Schenkels